Kiedy Mercedes-Benz wprowadził model Typ 230 N w 1937 roku, szybko zrozumiał, że popełnił ogromny błąd, tworząc długi samochód na bazie pojazdu z zbyt krótkim rozstawem osi, co skutkowało długim zwisem z tyłu. Firma naprawiła ten błąd w 1938 roku, wprowadzając model Typ 230.
Mercedes-Benz nie chciał iść na żadne kompromisy i sądził, że wersja N może się dobrze sprawdzić. Niestety, okazało się, że to nieprawda, a klienci zaczęli zgłaszać skargi. Co więcej, standardowa wersja z krótszym rozstawem osi była niekomfortowa dla pasażerów tylnych siedzeń.
W rezultacie powstał kolejny pojazd, nazwany Typ 230, bez dodatkowych liter w nazwie. Stylizacja pojazdu pozostała taka sama. Z przodu znajdowała się charakterystyczna dla Mercedesa kratka chłodnicy z lekko ukośnym, wystającym radiatorem, co nadawało sportowy wygląd. Wygięte błotniki z przodu flankowały wysoki i wąski komorę silnikową, a za nimi znajdowały się boczne stopnie ułatwiające wejście do kabiny. Co więcej, obie drzwi były zawieszone na słupku B, dzięki czemu pasażer z przodu mógł szybko otworzyć tylne drzwi.
Wewnątrz było sporo miejsca na nogi, dzięki rozstawowi osi wynoszącemu 3 metry (9,8 stopy), co było tylko o 30 cm (jedną stopę) dłuższe niż w przypadku modelu N21. Z przodu, w zależności od opcji, producent zamontował albo parę foteli, albo ławkę wystarczająco szeroką, by pomieścić trzy osoby. Model Typ 230 z 1938 roku charakteryzował się luksusowym wnętrzem, tak jak większość innych pojazdów Mercedes-Benz.