Sedan Mercedes-Benz Typ Mannheim to klasyczny samochód produkowany przez Mercedes-Benz w latach 1929-1934. Został nazwany na cześć niemieckiego miasta Mannheim, gdzie Mercedes miał jedną ze swoich fabryk. Został zaprojektowany przez Hansa Nibela, który kontynuował prace Ferdynanda Porsche.
Znany również jako Mercedes W10, pojazd bazował na wcześniejszym modelu producenta, Mercedes Benz W03, i oferował skróconą bazę osi oraz lżejszą karoserię, połączoną z silnikami rzędowymi-szóstkami i rzędowymi-ósemkami o pojemności od 3,4 do 3,8 litra.
Trzystopniowa skrzynia biegów pomagała samochodowi osiągnąć prędkość przekraczającą 60 mph, jak podawano wówczas. Te cechy pokazują, jak samochód dostosował się do potrzeb rozwijającej się gospodarki i społeczeństwa okresu międzywojennego.
Eksterior samochodu miał bardziej zaokrąglone krawędzie i bardziej aerodynamiczny wygląd. Miało to na celu pokazanie znacznych postępów wczesnego przemysłu motoryzacyjnego w kierunku samochodu jako kompleksowego rozwiązania, łączącego praktyczność z estetyką. Sedan był jedyną opcją dla nadwozia; pozostałe dwa to roadster i limuzyna.
W czasach, gdy produkowano W10, często nazywano go również Mercedes Benz 14/70 PS. Nazwa ta odnosiła się do podatkowej mocy koni mechanicznych pojazdu, liczby pochodzącej z pojemności silnika, stosowanej do celów podatkowych.
Druga liczba odnosi się do rzeczywistej mocy samochodu, 70 PS to równowartość 68 koni mechanicznych, co stanowiło przyzwoitą moc, która była stale ulepszana dzięki sprytnym rozwiązaniom inżynierskim, takim jak większy współczynnik sprężania, aż do wyginięcia modelu pięć lat później.
Nawet w ubiegłym stuleciu Mercedes Benz miał reputację producenta komfortowych i zaawansowanych pojazdów wyposażonych w innowacyjną technologię, mającą na celu przyciągnięcie coraz większej liczby klientów.
Sedan Typ Mannheim był wyposażony w hydrauliczne hamulce działające na wszystkie cztery koła, co zwiększało moc hamowania i liniowość, zapewniając większy komfort i bezpieczeństwo pasażerom. Zawieszenie z resorami liściastymi również przyczyniło się do przyjemnej jazdy, jaką oferował Mercedes, zapewniając poprawioną stabilność.
Chociaż samochód był wówczas synonimem luksusu i jakości, sprzedano nie więcej niż 2000 modeli W10 do roku 1934, kiedy niemiecki producent wprowadził kolejne modele, W18 i W22. Jakość materiałów i moc samochodu nie były wystarczające, aby zrównoważyć negatywne cechy pojazdu.