Po fuzji Daimler-Motoren-Gesellschaft i Benz&Cie, nowa kadra zarządzająca stanęła przed zadaniem stworzenia ustandaryzowanej i zmodernizowanej gamy produktów.
Obie firmy miały różne zdania co do kierunku, w jakim powinno podążać przedsiębiorstwo. Podczas gdy DMG skupiło się na rynku luksusowym, Benz&Cie starało się wprowadzić produkty popularne. W 1924 roku, po różnych debatach, większe doładowane silniki zostały odrzucone na rzecz sześciocylindrowego silnika w układzie rzędowym o pojemności dwóch litrów. Początkowa cena docelowa była kilkukrotnie obniżana, aż stała się mniej niż połową początkowych 15 000 RM. Po osiągnięciu decyzji przez zarząd, zaczęto produkować dwie linie: Stuttgart 200 z silnikiem 2.0 i Stuttgart 260 z pojemnością 2.6 litra, który był umieszczony wyżej w ofercie.
Stuttgart 260 był dostępny w tej samej gamie wariantów co model dwóch litrów. „Standardowa” wersja modelu o większej pojemności była dodatkowo wyposażona w chłodnicę kompozytową, natomiast dwuosobowy samochód sportowy był dostępny tylko w podstawowej wersji. Pod koniec 1929 roku było oczywiste, że model 260, mimo wyższej ceny, odniósł większy sukces na rynku, sprzedając 3640 pojazdów, co znacznie przewyższało 2000 sztuk modelu Stuttgart 200.