Mercury wprowadził tzw. czwartą generację modelu Grand Marquis w 2002 roku, ale w rzeczywistości był to bardziej facelifting poprzedniej, 1998 roku.
Chociaż nie cieszył się taką sławą jak jego brat, Ford Crown Victoria, Grand Marquis został zaprojektowany jako znacznie bardziej luksusowy model. Co więcej, ta generacja przegoniła swojego brata, Cougara, zdobywając tytuł najdłużej produkowanego modelu w historii marki Mercury. To osiągnięcie było możliwe dzięki licznym zaletom Grand Marquis.
Nie da się zaprzeczyć, że ogólny wygląd samochodu był przestarzały. Mimo to, jego klasyczny design wydawał się trafiać do tradycyjnych klientów, którzy nie przepadają za nowoczesnym i futurystycznym stylem stosowanym przez niektóre marki. Samochód miał poziome, prostokątne reflektory, które flankowały nieco wyższą, chromowaną kratkę chłodnicy z pionowymi żebrami. Kierunkowskazy zamontowane w rogach miały mniejszą, pomarańczową soczewkę umieszczoną poziomo na dole, zamiast zwykle wysokich z poprzednich modeli. Z tyłu usunięto chromowane żebro umieszczone na dolnej części lamp tylnych. Zamiast tego, Mercury zachował chromowane wykończenie na bocznych panelach i zderzakach dla konkretnych wersji wyposażeniowych.
Wewnątrz, deska rozdzielcza miała lekko zakrzywioną górną część, która zakrywała zestaw wskaźników i stereo. Jednocześnie panel klimatyzacji był umieszczony niżej w centralnej konsoli. Mercury nie chciał całkowicie rezygnować z ławki dla pasażerów z przodu. Oferował jednak opcję dwóch szerokich siedzeń, które tworzyły ławkę, z tą jedyną różnicą, że te dwa boki mogły być regulowane niezależnie.