W 1992 roku Nissan i Ford Motor Corporation zaprezentowali Mercury Villager na targach motoryzacyjnych w Chicago. Sześć lat później, Villager doczekał się nowej generacji, aby zwiększyć swoje sprzedaże.
Podczas gdy General Motors i Chrysler miały już dobrą pozycję na rosnącym rynku minivanów, Ford pozostawał w tyle. Jednocześnie Nissan dysponował bardzo dobrą platformą do budowy MPV. Łącząc siły, powstał Mercury Villager. To nie było pierwsze wspólne przedsięwzięcie japońskich i amerykańskich firm.
Villager wyróżniał się spośród innych modeli dzięki swej „wodospadowej” kratce w grillu, z pionowymi chromowanymi pasami. Choć dzielił rozstaw osi z poprzednikiem, model z 1999 roku był dłuższy. Uważany był za wersję premium w porównaniu do swojego odpowiednika Forda, więc standardowo wyposażony był w dwie przesuwane drzwi. Z tyłu znajdowały się takie same lampy tylne montowane w rogach, jak w Nissanie Quest, ale z wykończeniem w kolorze czerwonym i bursztynowym na klapie bagażnika. Tylna szyba mogła być otwierana niezależnie od klapy bagażnika.
Deska rozdzielcza i panele drzwiowe miały dwukolorowy design. Aby ułatwić przejście między lewą a prawą stroną pojazdu, Villager zachował dźwignię zmiany biegów zamontowaną na kolumnie kierowniczej. Na centralnym panelu zamontowano kontrolki radia i klimatyzacji, a także inne schowki.