Często opisywana jako duży sedan rodzinny według standardów europejskich z 1995 roku, Carisma była bardziej kompaktowym pojazdem, zbudowanym na tej samej platformie co Volvo S40.
Mitsubishi potrzebowało samochodu do rywalizacji w europejskim segmencie średniej wielkości sedanów, konkurując z Fordem Mondeo, Renault Laguną czy Volkswagenem Passatem. Jednak nie mogło tego zrobić samodzielnie, dlatego wespół z Volvo stworzyło wspólną platformę oraz dzieliło się silnikami i technologiami. Volvo miało już pewne umowy z Renault, co pomogło obu producentom zaoferować wersje z silnikiem Diesla dla Mitsubishi Carisma/Volvo S40. Poza techniczną platformą, oba pojazdy nie miały wspólnych cech estetycznych ani stylistycznych.
Mitsubishi przegapiło okazję, aby zaoferować samochód o odważnym wyglądzie. Mimo że miał zakrzywione reflektory i podzielony grill, nie spełniał oczekiwań europejskich klientów. Brytyjska firma TWR (Tom Walkinshaw Racing) zaprezentowała nieco zmodyfikowaną wersję Carismy na londyńskim salonie samochodowym w 1995 roku. Niestety, pozostała ona jedynie koncepcją.
W wnętrzu Mitsubishi nie uwzględniło, że samochód powinien charakteryzować się wyszukanym wzornictwem i wysokiej jakości materiałami. Próbowało uczynić auto tańszym od konkurencji, ale było to zbyt oczywiste. W przeciwieństwie do Mondeo, które oferowano z skórzaną tapicerką i miękkimi materiałami, Carisma miała obicie z tkaniny i twardy plastik.