Mitsubishi wprowadziło czwartą generację modelu Colt opartego na Mirage w 1992 roku. Podczas gdy jego brat radził sobie dobrze, Colt miał pewne problemy.
Choć subkompaktowe hatchbacki odnosiły sukcesy na rynku, Colt zmagał się z przetrwaniem. Miał wszystkie cechy, które mogłyby zapewnić mu sukces, ale brakowało mu wyglądu, który sprawiłby, że sprzedawałby się jak ciepłe bułeczki. Jego nijaka stylistyka oraz mało inspirujące decyzje marketingowe doprowadziły do wolnej sprzedaży, przynajmniej w przypadku wersji trzydrzwiowej, która była sprzedawana w Europie. W innych częściach świata jego rodzeństwo, czyli Mirage i Lancer, radziły sobie dobrze.
Era bio-designu jeszcze się nie zaczęła, ale Mitsubishi zauważyło nowy trend i poprosiło swoich projektantów o stworzenie pojazdu z bardziej zaokrąglonymi liniami i łagodnymi kształtami. Udało im się to osiągnąć, ale to było za wcześnie. Jego pół-elliptyczne reflektory i krótka maska nie były wówczas zbyt cenione w Europie. Dlatego Opel/Vauxhall Astra (generacja F) sprzedawał się lepiej, a to samo dotyczyło innych marek. Colt był dostępny tylko w wersji trzydrzwiowej, co było ogromnym błędem na rynku, gdzie hatchbacki były wybierane przez młode rodziny. Z tyłu bagażnik był odpowiedni do rozmiaru samochodu, a dzielone w proporcji 50/50 tylne siedzenia mogły zwiększyć przestrzeń bagażową.