Mitsubishi wprowadziło trzecią generację minivana L300 w 1986 roku, sprzedając go pod różnymi nazwami na całym świecie, natomiast w Stanach Zjednoczonych pojawił się w 1987 roku.
Kiedy japoński producent samochodów zaprojektował trzecią generację Deliki na rynek japoński, stworzył ją jako lekki van użytkowy przystosowany do przewozu pasażerów. Jednak szybko stała się pojazdem wybieranym przez hotele i firmy jako autobus wahadłowy.
Jej korzenie jako pojazdu użytkowego były widoczne, mimo pochylonej szyby przedniej. Płaska przednia część miała parę kwadratowych reflektorów z osobnymi lampkami kierunkowskazów umieszczonymi w rogach. Jako pojazd do przewozu ludzi, wyposażony był w przesuwane drzwi po stronie pasażera, co ułatwiało wsiadanie i wysiadanie dla osób siedzących w drugim i trzecim rzędzie. Okna boczne w L300 oraz opcjonalny szklany dach sprawiały, że był idealny do kurortów i wycieczek turystycznych.
Wnętrze samochodu zaprojektowano z przednimi siedzeniami jak najdalej do przodu, tuż nad przednią osią. Deska rozdzielcza była płaska i niska, z kanciastą tablicą wskaźników przed kierowcą. Pomiędzy przednimi siedzeniami zamontowano silnik, który był przykryty dużą konsolą centralną. Z tyłu znajdowało się miejsce dla sześciu dorosłych na ławkach oraz przeciętnej wielkości bagażnik za nimi.