Druga generacja Lancer’a, oparta na tej samej platformie co Colt/Mirage, była również oferowana jako kombi w 1985 roku i otrzymała modernizację w 1989 roku.
Niektórzy mogą się zastanawiać, co różniło tę odświeżoną wersję, skoro posiadała ten sam język designu co Mirage z 1983 roku. Mimo to, oprócz oczywiście większego bagażnika, druga generacja Lancer’a zyskała również pewne ulepszenia techniczne, które otworzyły drogę dla przyszłych modeli o wysokich osiągach.
Wyraźnie, zewnętrzny wygląd samochodu wciąż był zdominowany przez starą, klinowatą sylwetkę wymyśloną przez Mitsubishi pod koniec lat 70-tych i na początku 80-tych. Niemniej jednak, jego prostokątne reflektory lepiej wkomponowały się w przedni pas. Dodatkowo, grill zyskał nowy wygląd z grubszym górnym żebrem i trzema cieńszymi poniżej. Profil był podobny do Lancer’a sedan, aczkolwiek za słupkami C wyglądał inaczej. Wersja z długim dachem miała nieco wyższą sekcję, która sięgała aż do klapy bagażnika. Z tyłu, narożne lampy tylne były również kwadratowe i otaczały wejście do bagażnika.
Wewnątrz deska rozdzielcza miała nowy zestaw wskaźników, który został przekształcony, aby nie przypominał kwadratowego pudełka. Górne rogi zostały zaokrąglone i pochylone do środka, co nadawało podobny design jak w innych samochodach z tego okresu. Podobnie jak w swoim poprzedniku, posiadał smukłe, nisko osadzone siedzenia dla pasażerów z przodu. Natomiast dla pasażerów z tyłu, w przeciwieństwie do sedana, miał składane siedzenie, które mogło pomieścić trzy osoby. W ten sposób bagażnik mógł być powiększony wewnątrz kabiny, aby załadować dłuższe przedmioty.