Mitsubishi był bardzo aktywny w świecie rajdów z modelem Gallant VR4, ale ten niesamowity samochód miał dużą wadę: był za duży, więc ostatecznie powstał Lancer RS.
Kiedy Japończycy wprowadzili Lancer RS, nikt nie nazywał go Evo, ale po pojawieniu się drugiej wersji, która go zastąpiła, ludzie zaczęli nazywać ten model z 1992 roku Evo I. W zasadzie nazwę zmieniono dopiero po jego wycofaniu z rynku.
Samochód oparty był na mniejszej platformie, wykorzystywanej również w modelu Colt, a jego długość była krótsza niż Gallanta VR4. Dlatego nie potrzebował układu kierowniczego na wszystkie koła, jak jego większy brat, i mógł radzić sobie na odcinkach rajdowych tak samo dobrze jak jego główni konkurenci z Forda, Lanci, Subaru czy Toyoty.
W czasach po erze Grupy B, FIA (międzynarodowa federacja sportów motorowych) promowała mniejszą klasę nazwaną Grupą A. Pojazdy z tej kategorii musiały zachować podstawowe cechy modelu produkcyjnego, ale z określonym zestawem modyfikacji. Samochody z tej kategorii musiały mieć zachowany silnik i układ przeniesienia napędu. Gallant VR4 również przestrzegał tych zasad, ale okazał się za duży na wąskie odcinki rajdowe, więc Mitsubishi przeniosło większość technologii z tego samochodu do Lancera, co doprowadziło do powstania Lancer RS lub jego lepiej wyposażonej wersji, Lancer GSR.
RS oznacza Rally Special, i dokładnie tym był ten samochód. Podstawowy model rajdowy wyposażony w tanie fotele gotowe do wyrzucenia, stalowe felgi i brak wygód wewnątrz. Z kolei GSR miał elektryczne szyby i zamki, klimatyzację oraz radio.