Ta generacja Lancer Evolution była najważniejsza od czasu Evo IV i przyniosła istotne ulepszenia techniczne w systemie napędu na wszystkie koła.
Mitsubishi miało duże nadzieje na Evo VII. Włożono wiele wysiłku i ulepszeń inżynieryjnych w stworzenie oszałamiającego pojazdu. Podobnie jak jego poprzednicy, miał swoje miejsce w Rajdowych Mistrzostwach Świata. Niestety, japoński producent musiał zmierzyć się z nową konkurencją, która zniweczyła te nadzieje. Zbyt długo nie odnosił sukcesów w wyścigach, ale na ulicach cieszył się dużym zainteresowaniem jako model pożądany przez kierowców.
Począwszy od tej generacji, japoński producent mógł oferować samochód pod tą samą nazwą na całym świecie, w tym w Europie, gdzie wcześniej zmuszony był używać nazwy Carisma z powodu naruszeń praw autorskich. Evo VII charakteryzowało się szerszymi, przezroczystymi reflektorami, które zasłaniały poszczególne lampy świateł drogowych i mijania oraz kierunkowskaz umieszczony w rogu. W tym czasie Lancer Evo był już znany z wentylacji na masce, którą Mitsubishi zachowało, chociaż w rzeczywistości była to nie wentylacja, a wlot powietrza.
Mitsubishi oferowało Lancer Evolution VII w dwóch wersjach wyposażeniowych: RS i GSR. Pierwsza z nich była bazową wersją, z której korzystały zespoły rajdowe do rozwijania swoich samochodów wyścigowych. Posiadała stalowe felgi, brak elektrycznych szyb, radia i klimatyzacji oraz jedne z najtańszych foteli, które w branży można by uznać za nadające się do wyrzucenia. Z kolei GSR był w pełni wyposażony w klimatyzację, mocny system audio, sportowe fotele kubełkowe oraz wszystkie udogodnienia sedanów z lat 2000, odpowiednich dla rodzin.