Mitsubishi wprowadziło pierwszą generację modelu Pajero/Montero/Shogun w 1981 roku, a wkrótce zyskał reputację doskonałego pojazdu terenowego.
W 1983 roku japoński producent samochodów zaprezentował wersję z długim rozstawem osi i pięcioma drzwiami, co poszerzyło ofertę Montero. W przeciwieństwie do innych pojazdów 4×4 na rynku, Mitsubishi oferowało samochód z trzema wariantami dachu: standardowym, półwysokim i wysokim. Ponadto pięciodrzwiowa wersja była lepszym wyborem dla tych, którzy potrzebowali więcej miejsca dla pasażerów na tylnej kanapie, którzy w wersji trzydrzwiowej mieli dość ciasno.
Wprowadzenie wersji pięciodrzwiowej przemieniło Pajero w rodzinną SUV. Trzy boczne okna i długi dach sprawiły, że pojazd wyglądał bardziej proporcjonalnie. Mitsubishi zbudowało Montero jako wytrzymały samochód terenowy i zainstalowało mocne osłony pod silnikiem i skrzynią biegów, aby je chronić. Klienci mogli znaleźć zaczepy holownicze zarówno z przodu, jak i z tyłu pojazdu, a producent oferował osłonę na krzaki jako opcję. Producent zachował okrągłe reflektory w kwadratowych zespołach, podczas gdy kierunkowskazy i światła parkingowe zamontowane w rogach były lepiej chronione niż te umieszczone na zderzaku.
Wewnątrz Montero oferowało przestrzeń dla pięciu wysokich pasażerów. W wersji z wysokim dachem mogli nosić wysokie kapelusze bez żadnych problemów. Składana kanapa powiększała przestrzeń bagażową z 43,4 cu-ft (1 229 litrów) do 94,9 cu-ft (2 687 litrów). Na desce rozdzielczej Mitsubishi dodało zestaw z inklinometrem oraz wskaźnikami amperów i ciśnienia oleju.