Nissan wprowadził drugą generację modelu Almera w 2000 roku w trzech wersjach nadwozia, w tym czterodrzwiowego sedana zaprojektowanego w Europie oraz jego „towarzyszy”.
W odróżnieniu od swojego poprzednika, druga generacja Almera/Pulsar została zaprojektowana w Europie i dostosowana do europejskich gustów, co świadczy o zaangażowaniu japońskiego producenta w zdobycie większego udziału w rynku na Starym Kontynencie. Wykorzystała nieco zmodyfikowaną platformę Nissana oraz technologie Renault.
Design drugiej generacji Almera/Pulsar, naznaczony jeszcze wpływami bio-designu, prezentował kilka ostrych kątów, które wpisywały się w rosnący trend nowoczesnego projektowania. Kierunkowskazy umieszczone w rogach nadwozia miały przezroczyste soczewki i żółte żarówki. Model ten wszedł do rywalizacji w segmencie kompaktów, głównie przeciwko innym japońskim producentom. W wersji trójboksowej sedana skierowany był do klientów indywidualnych oraz firm flotowych.
Wnętrze samochodu dominowały zaokrąglone linie na desce rozdzielczej. Tylko ekran nawigacji (oferowany w opcji) oraz centralne nawiewy miały prostokątne kształty. Prędkościomierz zajmował centralne miejsce na panelu wskaźników, a po lewej stronie znajdował się obrotomierz, natomiast po prawej wskaźniki poziomu paliwa oraz temperatury płynu chłodzącego. Fotele kubełkowe zaprojektowano z myślą o komforcie, zapewniając minimalne trzymanie boczne. Tylne siedzenia miały dzieloną tylną kanapę i oferowały wystarczająco dużo miejsca na łokcie i biodra, ale ograniczoną przestrzeń na nogi dla dorosłych pasażerów. Jego bagażnik o pojemności 393 litrów (13,9 stóp sześciennych) był ponad 25% mniejszy niż ten w Fordzie Focusie.