Nissan odniósł istotny sukces z gamą modeli Almera i rozważał stworzenie minivana na tej samej platformie, Almera Tino.
Choć minivany cieszyły się uznaniem na całym świecie, Nissan uznał, że wprowadzenie modelu opartego na platformie udanej Almerze może być dobrym pomysłem. I tak się stało. Co więcej, MPV był nie tylko przestronny i praktyczny, ale także dobrze zaprojektowany. Jego jedyną wadą był wygląd.
Almera Tino, z jej bąbelkowatą sylwetką, starała się zapewnić przyjazny wygląd dla swoich klientów. Przedni pas miał tę samą parę „liści” co reszta gamy Almera. Jednak reflektory były inne, wyższe i posiadały kierunkowskazy umieszczone na dolnej stronie. W dolnej kratce wlotu powietrza, zespół projektowy Nissana starannie zaprojektował poziomy wlot powietrza, który oferował neutralny wygląd, daleki od jakiejkolwiek agresywnej formy. Dodatkowo, profil pojazdu odsłaniał wysoki dach z wznoszącą się linią okien i pochyloną w stronę przodu słupkiem D za trzecim oknem bocznym.
Wnętrze oferowało dużo miejsca dla pięciu dorosłych pasażerów, z dwoma siedzeniami z przodu i ławką z tyłu. Nissan oferował opcję wąskiego siedzenia umieszczonego między przednimi fotelami, tworząc w ten sposób coś w rodzaju ławki, ale z indywidualną regulacją dla kierowcy. W centralnej części zestawu wskaźników, prędkościomierz zajmował centralne miejsce. Był on w innym kolorze niż reszta wskaźników, które go otaczały.