Nissan otworzył nową fabrykę w Wielkiej Brytanii, a pierwszym modelem, który zjechał z taśmy produkcyjnej, był Bluebird, który stał się bardzo udanym modelem japońskiego producenta samochodów.
Pomimo że jego modele były znane z niezawodności i użytecznych funkcji, design i osiągi pozostawały w tyle za innymi europejskimi czy brytyjskimi producentami. Zmieniło się to w 1986 roku, gdy Nissan wprowadził na rynek generację T12 Bluebirda.
Jego kształt przypominał inne samochody z tamtych czasów. Przedni pas miał prostokątne reflektory i kratkę, a zderzak w kolorze nadwozia ozdobiony był czarnym gumowym wykończeniem oraz kierunkowskazami. Z boku, producent nie zdecydował się na malowanie klamek i lusterek, tak jak większość innych pojazdów z tamtego okresu. Z tyłu, klapa bagażnika kontynuowała delikatnie wznoszącą się linię nadwozia.
Wewnątrz, kwadratowy styl kontynuowany był na desce rozdzielczej, która miała proste linie. Nawiewy były również kwadratowe, z poziomymi żaluzjami. Jedynym zaokrąglonym elementem była wnęka instrumentów. To były czasy elektronicznych zegarów, a Casio było królem nowej generacji. Nissan zauważył to i umieścił wyświetlacz LCD na dole deski rozdzielczej, zgadliście, na zegar.
Japoński producent wciąż wzbogacał swoje samochody o mnóstwo funkcji, zwykle dostępnych tylko dla segmentu premium, takich jak cztery elektryczne szyby, elektryczne lusterka, szyberdach i radio z odtwarzaczem kasetowym na desce.