Czwarta generacja GT-R zadebiutowała w 1995 roku i chociaż nie była to znacząca modernizacja w porównaniu do swojego poprzednika, stanowiła istotny krok w kierunku modelu GT-R R34.
GT-R R33, należący do rodziny Skyline, był dzikim dzieckiem. Przede wszystkim był coupe i czerpał wszystkie zalety ze swojego poprzednika, R32 Skyline GT-R. Mimo to, był mniej brutalny i w pewien sposób bardziej stonowany. Starał się być zarówno przyzwoitym coupe osobowym, jak i sportowym samochodem.
W trendzie bio-designu, nadwozie otrzymało organiczne linie z zaokrąglonymi krawędziami, łagodnymi krzywiznami i żadnym ostrym kształtem. Ponadto, nawet przedni zderzak z szeroką centralną kratką w osłonie nie wyglądał zbyt agresywnie. Jednym z najważniejszych posunięć producenta było zastąpienie logo Nissana w głównej kratce znakiem GT-R. Profil ujawniał prosty, czysty design coupe z odpowiednio dużym oknem za drzwiami i lekko pochylonym słupkiem C. Z tyłu GT-R miał duże skrzydło na klapie bagażnika. Owalne, czterokątne lampy tylne stały się już charakterystycznym elementem.
Wewnątrz, producent praktycznie zachował to samo wnętrze, co w standardowym sedanie lub kombi Skyline, chociaż wprowadził kilka modyfikacji. Na przykład, fotele sportowe miały wysokie oparcia. Na centralnym panelu Nissan umieścił trzy dodatkowe wskaźniki dla rozkładu momentu obrotowego z przodu, ciśnienia doładowania i temperatury oleju. Dodatkowo, poza standardowymi informacjami, GT-R miał również wskaźnik ciśnienia oleju w zestawie wskaźników. Mimo to, standardowa kierownica wyglądała jakby była przeniesiona z Maximy. GT-R oferował także parę siedzeń z tyłu, które również były wzmocnione po bokach, co było nietypowe.