Nissan wprowadził trzecią generację modelu Sunny w 1993 roku, oferując go w wersji sedan oraz w hatchbacku z trzema i pięcioma drzwiami.
Sunny został zaprojektowany jako pojazd ekonomiczny i stał się gwiazdą w swojej klasie. Nissan uznał, że musi stworzyć nową generację, która odpowiadałaby współczesnym standardom w zakresie designu i technologii. Japoński producent nie zapomniał jednak o wersji z trzema drzwiami, która była najtańsza spośród całej gamy. Niestety, po zainwestowaniu znacznych środków w inżynierów, pozostało niewiele funduszy dla zespołu projektowego, który stworzył dość nijaką bryłę dla tego innego, naprawdę dobrego samochodu.
Nie można powiedzieć, że wersja z trzema drzwiami wyglądała lepiej niż sedan, choć była bardziej atrakcyjna. I tak nie była szczególnie zachwycająca. Jej przedni pas wyposażono w prostokątne reflektory oraz wąski gril, który ledwie zapewniał wystarczający dopływ powietrza do chłodzenia silnika. Aby poprawić wentylację, producent zainstalował dodatkowy wlot powietrza w dolnej części zderzaka. Z profilu, trzydrzwiowy Sunny nie prezentował się zbyt sportowo, zwłaszcza przez bardzo prosty i gruby słupek C.
Wnętrze Sunny’ego również miało minimalistyczny design, charakterystyczny dla jego rodzeństwa. Deska rozdzielcza była dość nudna, z centralnym panelem, w którym umieszczono radio i sterowanie klimatyzacją. Niska konsola środkowa mieściła drążek zmiany biegów i dzieliła dwa przednie fotele. Z tyłu znajdowała się składana kanapa, która powiększała przestrzeń bagażową, gdy ktoś musiał przewieźć coś więcej niż tygodniowe zakupy.