Cztery lata po wprowadzeniu modelu Pathfinder na rynek amerykański, Nissan uznał, że dobrym pomysłem byłoby sprzedanie go również w Europie i zaprezentował go na Starym Kontynencie w 1989 roku jako model na rok 1990.
Dzięki kompaktowym rozmiarom Pathfinder/Terrano, Europejczycy nie mieli problemu z poruszaniem się nim na węższych ulicach czy korzystaniem z niego w miastach. Z przodu, płaska atrapa chłodnicy miała parę poziomych żeberek i była otoczona kwadratowymi reflektorami. Chociaż smukły zderzak nie budził zbyt dużego zaufania co do swojej wytrzymałości, był użyteczny do zamontowania kierunkowskazów i zamontowanych poniżej lamp przeciwmgielnych, jeśli były w wyposażeniu. Mimo że Terrano opierało się na platformie WD21, dzielonej z jego trzydrzwiowym odpowiednikiem, nie było dłuższe. Dział projektowy Nissana miał genialny pomysł, aby ukryć klamki tylnych drzwi w słupku C, co stworzyło wrażenie dwóch drzwiowego pickupa z nadbudówką. Aby zapewnić wystarczającą przestrzeń bagażową, producent zdecydował się zamontować zapasowe koło na podstawce za tylną klapą.
Wnętrze auta pozostawało przy starym, kwadratowym wyglądzie deski rozdzielczej. Choć było schludne i funkcjonalne, nie każdemu przypadło do gustu. Dodatkowo, sterowanie klimatyzacją znajdowało się wyżej na centralnej konsoli niż radio, co nie było najlepszym rozwiązaniem. Mimo to, było wystarczająco miejsca dla pięciu dorosłych pasażerów, a dzięki składanym tylnym siedzeniom, sprawdziło się również podczas wyjazdów na biwak.