W 1997 roku Oldsmobile wprowadził na rynek średniej wielkości sedan Intrigue, starając się konkurować z modelami Camry, Accord i Maxima, oferując świeży design mający przyciągnąć młodsze pokolenia niż tradycyjni klienci Oldsa.
GM miało ogromne trudności, aby utrzymać stuletnią markę na rynku i jednocześnie próbować obniżyć koszty produkcji. W tym celu wykorzystano platformę Chevroleta Impali. Co więcej, promowano go poprzez film X-Files. Niestety, nawet w swoim najlepszym roku, Intrigue nie zdołało przekroczyć progu 100 000 sprzedanych egzemplarzy.
Powstały w czasach biodesignu, Intrigue charakteryzował się zaokrąglonymi kształtami. Miał wydłużone, poziome reflektory z sygnalizatorami skrętu umieszczonymi w rogach oraz kratkę w dolnej części zderzaka. Niestety, ten ostatni pomysł przyniósł problemy z przegrzewaniem się silnika w godzinach szczytu. Na autostradach, z kolei, zaokrąglone kształty przyczyniły się do osiągnięcia przyzwoitej efektywności paliwowej. Producent próbował również stworzyć szersze światła tylne, ale to doprowadziło do węższego dostępu do bagażnika.
W przeciwieństwie do nadwozia, które zostało zaprojektowane przez Brigid O’Kane, wnętrze wymyślił Pete Lawlis, podążając za tymi samymi zasadami biodesignu. Zaokrąglone kształty dominowały na desce rozdzielczej, ale wloty powietrza wyglądały jakby pochodziły z czterech różnych samochodów. Żaden z nich się nie powtarzał. Przednie fotele były oddzielone wysokim środkowym konsolą oraz podłokietnikiem z miejscem na przechowywanie. Na centralnej konsoli Lawlis zagracił przestrzeń przyciskami i przełącznikami do radia oraz systemu HVAC. Jednak przynajmniej zaprojektował wnętrze, które mogło pomieścić pięć osób. Chociaż tylna kanapa była bardziej odpowiednia dla dwóch osób.