Druga generacja Oldsmobile Toronado została wprowadzona na rynek w 1971 roku, w schyłkowej fazie ery muscle-car. Był reklamowany jako luksusowe coupe osobowe.
Na początku lat 70. większość samochodów dostępnych na rynku miała napęd na tylne koła, który uważano za jedyny sposób na przeniesienie większego momentu obrotowego na drogę. Jednak Oldsmobile myślał inaczej: rozwiązanie z napędem na przednie koła miało być przyszłością, i mieli rację. Zbudowali więc Toronado na nowej platformie i skierowali całą moc na przednie koła.
Długi, szeroki i z wyraźnymi krawędziami na nadkolach oraz lekko rzeźbionymi panelami drzwi, Toronado było typowym amerykańskim cruiserem GT. Nie był stworzony do szybkiej jazdy po krętych drogach, ale do długich i komfortowych podróży. Z przodu znajdowały się cztery okrągłe reflektory, które były zasłaniane pokrywą, gdy światła były wyłączone. Z tyłu Toronado wprowadziło nowy zestaw tylnych świateł, wykorzystywanych do hamowania i jako kierunkowskazy. Ten system stał się później standardem w większości amerykańskich samochodów.
W środku znajdowała się szeroka kanapa z przodu, na której mogły komfortowo usiąść trzy osoby. Deska rozdzielcza została zaprojektowana wokół kierowcy. Zestaw wskaźników miał kwadratową tarczę prędkościomierza oraz stereofoniczny odtwarzacz AM/FM-8 Track na centralnej konsoli. Selector biegów zamontowano na kolumnie kierownicy. Samochód był wyposażony w elektryczne szyby, zamki, klimatyzację oraz ABS dla tylnej osi. Dla pasażerów z tyłu, Toronado oferowało również szeroką kanapę.