Opel zaprezentował drugą generację modelu Astra w 1998 roku, a od razu dostępna była w wersjach trzy- i pięciodrzwiowej oraz jako kombi.
Niemiecka marka wciąż funkcjonowała pod skrzydłami GM podczas opracowywania i produkcji Astry. Był to bardzo istotny samochód w europejskim segmencie kompaktowym, dlatego produkowano go w różnych wersjach aż do momentu, gdy trzecią generację tego modelu wprowadzono w 2009 roku. Wersja pięciodrzwiowa rywalizowała w silnie konkurencyjnym segmencie rynkowym z Volkswagenem Golfem, Renault Megane oraz nowo wprowadzonym Fordem Focusem. GM wykorzystał te same plany do stworzenia Chevroleta Astry na rynek brazylijski oraz Holdena Astry w Australii i Nowej Zelandii.
Łącząc zaokrąglone panele nadwozia z kilkoma ostrymi liniami, projektant Opla stworzył kształt, który łączył w sobie najlepsze cechy obu światów: elementy ery bio-designu oraz nowoczesnego stylu. W efekcie Astra miała poziome reflektory z wyraźnym, ale zaokrąglonym krawędzią u góry oraz prostą dolną linią. Te lampy otaczały maskę, która zawierała główny grill. Na dolnym zderzaku producent dodał osłonę, która miała drugie wlot powietrza i, opcjonalnie, zestaw świateł przeciwmgielnych.
Z profilu, krótki zwis i niski przedni pas były elegancko podkreślone nachyloną szybą oraz dobrze proporcjonalnym przeszklonym wnętrzem w stosunku do ogólnych rozmiarów auta. Lusterka w kolorze nadwozia były bardzo doceniane przez klientów, jednak czarne klamki w całej gamie modeli wyraźnie wskazywały na działania mające na celu obniżenie kosztów. Nieco poszerzone nadkola nie nadawały sportowego charakteru pojazdowi, ale dobrze współgrały z ogólnym designem samochodu. Z tyłu, nachylona klapa bagażnika była otoczona grubymi słupkami C i miała krótką pokrywę z wycieraczką.
Wnętrze miało ergonomiczny design, skoncentrowany wokół kierowcy. Fotele kubełkowe zapewniały niskie otulenie dla pasażerów z przodu, podczas gdy z tyłu znajdował się dzielony (60/40) tylny fotel mogący pomieścić trzech dorosłych. Przed kierowcą znajdował się czytelnie zaprojektowany panel instrumentów z dużym obrotomierzem i prędkościomierzem w centralnej części, które flankowały wskaźnik paliwa po prawej stronie oraz wskaźnik temperatury płynu chłodzącego po lewej. W zależności od opcji i wersji, klienci mogli wybrać prostą kierownicę lub taką z przyciskami do obsługi systemu audio i komputera pokładowego. Na centralnej konsoli Opel zainstalował prosty odtwarzacz kasetowy dla niższych wersji, a odtwarzacz CD był dostępny jako opcja.