Opel Frontera powstał jako wspólny projekt General Motors, Isuzu i Hondy, będąc europejską wersją tej rodziny, co stanowiło odważne stwierdzenie.
Kiedy Opel wprowadził ten samochód na rynek w 1989 roku, rozpoczęła się era SUV-ów, a na rynku było tylko kilku producentów oferujących coś podobnego, z czego większość była dość droga. Weźmy na przykład Nissana Pathfindera czy Toyotę 4Runner. To były świetne i znane modele. Jednak w Europie Opel był nowicjuszem, mimo solidnych powiązań z GM i Isuzu.
W 1995 roku producent zdecydował się na wprowadzenie odświeżonej wersji, która przyniosła szereg ulepszeń w różnych obszarach. Trzydrzwiowy pojazd miał te same prostokątne reflektory z zaokrąglonymi krawędziami co jego amerykańscy kuzyni. Jednak były pewne różnice, takie jak delikatniejsze linie przedniego pasa. W końcu nie był to prawdziwie zdolny pojazd terenowy. Dodatkowo słupki C były nachylone do przodu i tworzyły trójkątne okno za słupkiem B. Z tyłu samochód miał zdejmowany twardy dach lub dach z płótna.
W środku, Frontera Sport oferowała wąski kokpit z zakrzywioną deską rozdzielczą, aby wyglądać nieco bardziej stylowo. Producent umieścił sterowanie klimatyzacją na górze centralnego panelu. W przeciwieństwie do tego, konsola środkowa była zajęta przez hamulec ręczny, dźwignię zmiany biegów i selektor skrzyni rozdzielczej. Oferowała przyzwoitą przestrzeń z przodu, ale z ograniczoną ilością miejsca na nogi z tyłu.