Opel zaprezentował pierwszą generację modelu Omega w 1986 roku, aby zastąpić modele Senator i Rekord, starając się zdobyć większy udział w rynku w porównaniu do BMW serii 5 i Mercedes-Benz klasy E.
Osma lat później, niemiecka filia General Motors wprowadziła drugą generację swojego dużego pojazdu, zgodnie z europejskimi standardami. Była to istotna zmiana, która przyniosła nowe silniki, nowe technologie i lepsze wnętrza. GM zastosował w nim platformę V, którą wykorzystał również w australijskich samochodach Holden oraz Cadillacu Catera.
Wersja kombi miała ten sam przód co jej sedanowy odpowiednik, z aerodynamicznymi reflektorami i wyraźnymi kierunkowskazami umieszczonymi na rogach. Grilla zdobił poziomy chromowany pasek z logo Opla pośrodku. Po słupku B, Caravan miał przedłużony dach kończący się pionowym opadaniem z klapą bagażnika. Producent nie chciał iść na skróty i zastosował inne tylne drzwi dla wersji kombi niż dla sedana.
Wnętrze oferowało projektantom dużo miejsca na stworzenie przestronnej kabiny dla pięciu dorosłych osób. Dla pasażerów z przodu, Opel zamontował parę foteli kubełkowych z materiałowym wykończeniem w niższych wersjach, a we w pełni wyposażonej wersji skórzane wnętrze. Z tyłu znajdowała się kanapa dla trzech osób, chociaż pasażer w środku musiał siedzieć na wysokim tunelu środkowym. Składane oparcie zwiększało pojemność bagażnika z przyzwoitych 541 litrów do oszałamiających 1,800 litrów.