Omega to ostatnia litera alfabetu greckiego i ostatnia próba Opela, aby konkurować z innymi niemieckimi producentami samochodów premium.
Wprowadzona na rynek w 1986 roku jako następca serii Senator, Omega dotarła do swojej drugiej i ostatniej generacji w 1994 roku. Projektanci z GM starannie opracowali jej gładkie linie i nowoczesny wygląd zewnętrzny. Wykorzystała tę samą platformę, co Cadillac Catera oraz Holden Commodore. Niestety, dla marki Opel, to nie wystarczyło, aby konkurować z BMW i Mercedes-Benz z powodu mniej inspirujących układów napędowych.
Od zewnątrz, jej smukłe reflektory z białymi kierunkowskazami zamontowanymi na zewnątrz wyglądały świeżo. Grille miało w poziomie chromowaną listwę z logo Opela pośrodku. Wygięta linia dachu z nachyloną tylną szybą tworzyła elegancki profil dla najważniejszego pojazdu produkowanego przez europejski oddział GM. Z tyłu, światła tylne były podzielone na dwie sekcje, na klapie bagażnika i na tylnych błotnikach.
Wewnątrz projektanci mieli sporo miejsca, aby stworzyć przestronną kabinę dla pięciu dorosłych pasażerów. Jednak środkowy pasażer na ławce musiał jechać na wysokim tunelu skrzyni biegów, który przebiegał przez samochód od przodu do tyłu, gdzie znajdowała się skrzynia biegów.