Opel wprowadził ostatnią generację Rekorda, czyli Rekord E, w 1977 roku jako sedan, kombi lub trzydrzwiowe kombi.
Zaprojketowany jako rodzinny sedan, Rekord okazał się udanym pojazdem dla niemieckiego producenta samochodów. Mimo że przejęto napęd i zawieszenie z poprzednika, jego design był znacznie bardziej nowoczesny, co przyczyniło się do dużej sprzedaży.
Model E1, ponieważ był przed liftingiem w 1982 roku, miał kwadratowe reflektory i czarny grill z poziomymi żebrami pomiędzy nimi. Skośna, zakrzywiona szyba czołowa oraz wygładzone kąty w połączeniu z długimi, prostymi liniami nad nadwoziem sprawiały, że samochód wyglądał bardziej luksusowo, porównując z segmentem BMW serii 5. Szerokie, poziome światła tylne reklamowane były jako zaawansowany środek bezpieczeństwa z tyłu, podobnie jak zderzaki chromowane z gumowymi ochraniaczami.
Wewnątrz Opel zainstalował kubełkowe siedzenia z przodu oraz ławkę z tyłu, co pozwalało na pomieszczenie pięciu dorosłych pasażerów. Kwadratowy zestaw wskaźników miał duże tarcze dla prędkościomierza i obrotomierza oraz dwa dodatkowe wskaźniki dla poziomu paliwa i temperatury płynu chłodzącego. Zespół projektowy dodał jeszcze sześć pasków świetlnych w środkowej części deski rozdzielczej, aby ostrzegać kierowcę o niskim ciśnieniu oleju, niskim poziomie naładowania akumulatora itd. Szyby elektryczne oraz szyberdach były na liście opcji.