Opel zaprezentował trzecią generację swojego średniej wielkości modelu, Vectra, na europejskim rynku podczas Targów Motoryzacyjnych w Genewie w 2002 roku, i była to znacząca zmiana w porównaniu do poprzedników.
GM opracowało Vectrę na platformie Epsilon, która jest wspólna z modelem Saab 9-3, a samochód dostępny był w trzech wersjach nadwozia: sedan, hatchback i kombi. Wersja czterodrzwiowa uważana była za pojazd dla średniego szczebla kierowniczego, skierowany do klientów Volkswagena Passata i Forda Mondeo.
Na zewnątrz pojazd wyróżniał się nowym trendem w designie reflektorów, z prostokątnym, opadającym kształtem i parą świateł wewnątrz. Grilla zdobił poziomy żebrowany pas i okrągły znaczek. Płaska klapa bagażnika podkreślała jego kształt w formie trzech pudełek, a co zaskakujące, zrezygnowano z małego okna za tylnymi drzwiami. Obie wcześniejsze generacje, Vectra A i B, miały to małe okno, ale wersja C otrzymała szerszy słupek C. Z tyłu znajdowały się tylne światła umieszczone w rogach oraz szeroka, płaska panel z chromowanym żebrem.
Wewnątrz, niemiecki producent zaprojektował samochód z myślą o menedżerach średniego szczebla oraz rodzinach. Zainstalowano wygodne fotele kubełkowe z przodu oraz kanapę dla trzech dorosłych z tyłu. Deska rozdzielcza miała, opcjonalnie, system nawigacji zamontowany pomiędzy centralnymi wentylatorami. Jedynym problemem Opla było to, że zaoferował pojazd z nijakim wnętrzem w różnych odcieniach szarości, co nie przypadło do gustu.