Kiedy zapotrzebowanie na bardziej przystępne cenowo kompaktowe sedany wzrosło, Chrysler postanowił spróbować zdobyć część tego rynku.
Naturalnym wyborem dla pojazdu w niskim budżecie była marka Plymouth, a nazwa modelu to Neon. Zadebiutował na rynku w 1994 roku, oznaczając nowy rozdział dla amerykańskiego producenta samochodów.
Zapewniając młodszej generacji atrakcyjny wybór, Neon dostępny był z manualną skrzynią biegów i potrafił przyspieszyć od zera do 60 mph (0-97 km/h) w mniej niż osiem sekund, co było wystarczające, aby wjechać na autostrady. Jednak klienci porównywali go z Civic i Corollą, więc musiał spełniać porównywalne normy wydajności.
Plymouth zastosował mądrą strategię cenową, a podczas gdy podstawowa wersja była prawdziwą okazją w porównaniu do innych aut na rynku, niska cena przejawiała się w każdym detalu, na przykład w 13-calowych stalowych kołach z pokrywkami w stylu dog-dish. Stylizacja podstawowej wersji ucierpiała z powodu tylko jednej opcji kolorystycznej (białej) i niepomalowanych klamek drzwiowych oraz kapsli lusterek. Niemniej jednak, niezwykłe reflektory o okrągłym kształcie nie wyróżniały się szczególnie atrakcyjnym wyglądem. W wersji czterodrzwiowej kierowca mógł zabrać ze sobą kilku przyjaciół w drodze do dużych parkingów wieczorem.
Chrysler zdawał sobie sprawę, że rodzice będą chcieli, aby ich dzieci były jak najbardziej bezpieczne, dlatego zainstalowano standardowe poduszki powietrzne. Jakość materiałów nie była najwyższa na rynku, z twardymi plastikami na panelach drzwiowych i desce rozdzielczej. Z drugiej strony, pojazd oferował uchwyty na kubki w centralnej konsoli. To była doceniana funkcja, zwłaszcza przez osoby dojeżdżające do pracy.