Dziesiąta i ostatnia generacja Bonneville zadebiutowała w 2000 roku, dzieląc podzespoły z Oldsmobile Aurora oraz Cadillac Seville. Została zaprojektowana z myślą o osobach potrzebujących samochodu rodzinnego, ale lubiących także dynamiczną jazdę.
Pontiac wcześniej produkował pojazdy nastawione na sportowy charakter, a to się nie zmieniło po wprowadzeniu Bonneville z rocznika 2000. Niestety, samochód nie okazał się zbyt atrakcyjny dla klientów i w ciągu pięcioletniej produkcji sprzedano jedynie około 12 000 sztuk.
Jego ostro zarysowana przednia część i charakterystyczny grill Pontiac nadawały Bonneville groźny wygląd. Podwójne reflektory oraz kierunkowskazy umieszczone w narożnikach tworzyły szerokie światła, osłonięte przez przezroczyste szkło. Wznosząca się linia dachu miała falisty kształt ku tyłowi, gdzie producent zainstalował szeroki element łączący lampy tylne. Kabina pasażerska charakteryzowała się nachyloną szybą czołową oraz skośną tylną, podczas gdy tylna część pojazdu miała spojler w wersji najbogatszej, GXP.
Wnętrze było zorganizowane wokół kierowcy, z rozbudowanym zestawem wskaźników nad centralną konsolą, gdzie znajdowały się sterowniki audio na górze, a jednostka sterująca klimatyzacją znajdowała się na poziomie kolan kierowcy. Dzięki napędowi na przednie koła, Bonneville oferowało dużo miejsca dla czterech pasażerów, z kubełkowymi fotelami z przodu oraz kanapą zaprojektowaną dla dwóch osób z tyłu.