To było ostatnie odświeżenie modelu Pontiac Bonneville, samochodu, który był na rynku od 1958 roku i dotarł do swojej dziesiątej generacji w 2000 roku.
GM próbowało znaleźć nowe sposoby, aby utrzymać nazwę Bonneville na rynku, a w 2004 roku odświeżyło ten model na rok 2005. Oprócz ulepszonego wyglądu zewnętrznego i nowych materiałów wewnętrznych, samochód otrzymał silnik V-8 z Cadillaca. Był to pierwszy V-8 Bonneville po 17 latach.
Pontiac nalegał na zachowanie szerokiego rozstawu kół, a General Motors to zaakceptowało. Dzięki temu, Bonneville był najszerszym samochodem zbudowanym na platformie G GM, co sprawiło, że producent nazwał go platformą H. Z przodu, przezroczysta szyba przykrywała reflektory w układzie trzech lamp, otaczających charakterystyczny dla Pontiaca grill z pionowym szczeblem pośrodku. Przebudowany zderzak z plastiku miał dwa wloty powietrza, oddzielone szerokim centralnym elementem z nazwą marki.
Wewnątrz, Bonneville zachował ten sam design, ale z innym materiałem typu zamsz. Miał osiem otworów wentylacyjnych na desce rozdzielczej oraz zaokrągloną formę. Jego przednie fotele były bardziej komfortowe niż sportowe. Jako samochód klasy średniej, zapewniał wystarczająco miejsca dla trzech dorosłych pasażerów na tylnym siedzeniu, dzięki małemu tunelowi środkowemu. Panel przyrządów wersji GXP miał białe wskaźniki z czerwonymi igłami, podkreślające sportowy charakter samochodu.