Grand Prix był już klasycznym kandydatem na rynku sportowych sedanów i należał do najlepiej sprzedających się produktów tego producenta.
Pontiac przez dziesięciolecia był jedną z najbardziej udanych amerykańskich marek samochodowych. Modele takie jak Trans Am czy Grand Prix reprezentowały sportową stronę marki. Od 1988 roku Pontiac wprowadził nową platformę W-Body 1. generacji z napędem na przednie koła, współdzieloną z Oldsmobile Cutlass Supreme i Chevrolet Lumina. Zaledwie dwa lata po premierze auta, Pontiac zaprezentował odświeżoną wersję czterodrzwiowego sportowego sedana.
Zespół projektowy stworzył przód samochodu z ukośnym noskiem i wąskimi reflektorami. Na dolnej części zderzaka Pontiac zamontował charakterystyczny podzielony grill z pionowym paskiem pośrodku. Boki pojazdu ujawniały profil z trzema oknami oraz dużą trójkątną szybą za tylnymi drzwiami. Z tyłu, płaska klapa bagażnika i zamontowane w rogach światła tylne dopełniały sportowy wygląd auta.
Wnętrze to już nie cyfrowa deska rozdzielcza, a analogowa, z dwoma dużymi wskaźnikami dla prędkościomierza i obrotomierza, a także czterema dodatkowymi wskaźnikami dla innych informacji. Z przodu Grand Prix wyposażono w dwa fotele kubełkowe z regulacją elektryczną.