Początkowo GTO było jedynie dodatkiem do modelu Tempest, jednak szybko stał się jednym z najbardziej znanych samochodów wyprodukowanych przez markę należącą do GM oraz legendarnym muscle carem. Niektórzy mogą powiedzieć, że to właśnie GTO było pierwszym muscle carem.
Model Tempest LeMans GTO był oferowany w trzech wersjach nadwozia, a choć na torach wyścigowych prym wiodły wersje zamknięte, kabriolet również cieszył się dużą popularnością na ulicach. Mógł z łatwością przyspieszać lub jeździć spokojnie, a dzięki potężnemu silnikowi radził sobie z mocnymi przeciwnikami. Na torze wyścigowym potrafił pokonać Ferrari GTO, chociaż na krętej trasie nie miał szans z włoskim koniem.
W 1964 roku Pontiac postanowił wypróbować inne podejście i zamontował poziomo ustawione podwójne reflektory z przodu, zamiast pionowych. Później jednak zmienił tę decyzję, ale model z 1964 roku ukazał się z tym rozwiązaniem. Dzięki temu producent mógł zainstalować tradycyjną atrapę chłodnicy, z unikalnym pionowym żeberkiem Pontiac pośrodku. Proste linie podążały za innym językiem designu, z płaskimi powierzchniami i kanciastymi kształtami. Dach był całkowicie składany za tylną kanapą, co zajmowało nieco miejsca w bagażniku, który i tak był dość pojemny.
Wewnątrz, właściciele GTO mieli możliwość wyboru standardowego kokpitu lub wersji ulepszonej z większym obrotomierzem i wskaźnikiem ciśnienia oleju. Choć stworzony z myślą o osiągach, menedżerowie GM zdawali sobie sprawę z znaczenia tych wskaźników. Z przodu dostępne były dwa fotele kubełkowe, podczas gdy pasażerowie z tyłu mogli usiąść na kanapie pokrytej winylem.