W 1997 roku GM wprowadziło na rynek drugą generację Pontiaca Trans Sport, a dwa lata później zmieniło nazwę na Montana. Był to marketingowy zabieg mający na celu promocję wersji z napędem na wszystkie koła.
Pontiac Montana pojawił się również na rynku europejskim pod nazwą Opel Sintra. Podczas gdy amerykańska wersja zdobyła uznanie, jej europejski odpowiednik nie odniósł takiego samego sukcesu. Dla kontynentu północnoamerykańskiego była to dobra decyzja, tym bardziej że oferowana była w dwóch wersjach rozstawu osi.
W przeciwieństwie do swojego poprzednika, Trans Sport nie miał tak ostrego przodu. Wyglądał bardziej konserwatywnie, z wysokim przodem i dużą kratką. MPV standardowo wyposażono w parę drzwi przesuwanych. Istniała także opcja drzwi elektrycznych po stronie chodnika.
Standardowo oferował siedzenia dla siedmiu pasażerów, w tym dwa fotele z przodu i dwie dzielone ławki do siedzeń w środkowych i tylnych rzędach. Inna wersja dla siedmiu pasażerów miała cztery fotele kapitańskie. Siedzenia dla ośmiu pasażerów dostępne były z modułowymi fotelami w środkowym rzędzie i dzieloną ławką w tylnym rzędzie. Istniała również wersja na sześć osób dla modelu o krótkim rozstawie osi. Opcjonalnie dostępny był wideotape i odtwarzacz CD, aby zapewnić rozrywkę wideo dla pasażerów z tyłu.