Wprowadzony do oferty Renault w 1983 roku, 11 z nadwoziem trzydrzwiowym skierowany był do młodych nabywców potrzebujących więcej przestrzeni wewnątrz niż w modelu 5, ale wciąż poszukujących sportowego wyglądu swojego samochodu.
W 1983 roku Renault było już znanym producentem samochodów typu hatchback. Modele 4, 5 i 20 cieszyły się dużym uznaniem na rynku, dlatego francuski producent postanowił wprowadzić nowy model dla młodych klientów, którzy dopiero zaczynali zakładać rodziny. Do tego celu wykorzystano tę samą platformę co w Renault 9, czterodrzwiowym sedanie, który był na rynku od 1981 roku i zdobył już tytuł „Samochodu Roku” w Europie.
Oprócz oczywistej różnicy w kształcie, oba modele miały podobne, klinowate linie. Dodatkowo, podczas gdy model 9 był wyposażony w dwa prostokątne reflektory, model 11 otrzymał cztery mniejsze. Później te lampy również oferowano w wyższych wersjach wyposażeniowych odnowionej wersji (Faza 1) modelu 9. Trzydrzwiowy model 11 miał czarny, niepomalowany plastikowy zderzak przedni, który na tamte czasy wyglądał nowocześnie. Za drzwiami zamontowano szerokie, uchylne okna dla pasażerów tylnych. Renault zainstalował szeroką szybę tylną w ramach klapy bagażnika.
Deska rozdzielcza miała klinowate kształty, z osłoną nad zestawem wskaźników. W wersji TXE oferowano opcjonalny wyświetlacz elektroniczny, co czyniło ją pierwszym francuskim samochodem z takim udogodnieniem. W zależności od wersji, model 11 miał fotele kubełkowe lub boczne dla pasażerów z przodu. W tym samym czasie pasażerowie z tyłu siedzieli na składanej kanapie, co zwiększało przestrzeń bagażnika.