Renault wprowadził model 18 pod koniec lat 70-tych jako następcę serii 12, oferując go w dwóch wersjach nadwoziowych: sedan oraz kombi, znanym także jako Break lub Estate.
Francuski producent samochodów stworzył model 18 na tej samej platformie co model 12, podczas gdy reszta samochodu została opracowana w zaledwie 18 miesięcy. Co ciekawe, mimo że 18 miał zastąpić 12, oba modele produkowano równolegle przez dwa lata, aż do 1980 roku.
W wersji kombi, producent zastosował ten sam przód co w czterodrzwiowym sedanie, z prostokątnymi reflektorami i kierunkowskazami umieszczonymi w rogach. Ponadto, większość paneli nadwoziowych była podobna dla obu wersji aż do słupków C. Nawet drzwi były identyczne. Z drugiej strony, w wersji z długim dachem znajdowało się trzecie okno za tylnymi drzwiami. Z tyłu, pochylona ku przodowi klapa bagażnika była otoczona światłami tylnymi. Powodem, dla którego Renault tak zrobił, było to, że próbowało sprzedawać ten samochód na rynku amerykańskim, gdzie światła hamowania miały być montowane na stałych panelach nadwozia. Innym powodem było to, że budowa w ten sposób była tańsza.
Wnętrze wyglądało równie zwyczajnie jak w sedanie, chociaż miało składane tylne siedzenie. System został przeniesiony z Renault 12 i pozwalał na uzyskanie całkowicie płaskiej podłogi. Dzięki temu bagażnik mógł zostać powiększony z regularnych 17 stóp sześciennych (481 litrów) do imponujących (jak na tamte czasy) 55 stóp sześciennych (1 557 litrów).