Na początku lat 70. XX wieku francuscy producenci samochodów oferowali dwa główne modele w małym segmencie: Renault 4 i Citroen 2CV. W 1972 roku do tego grona dołączył R5, który wstrząsnął rynkiem.
Prace nad nowym pojazdem rozpoczęły się w 1967 roku, gdy dyrektor generalny Renault, Pierre Dreyfuss, poprosił zespół o zaprojektowanie nowego auta.
Pierwszym supermini wyprodukowanym przez francuskiego producenta był Renault 5, który został zaprezentowany w 1972 roku jako hatchback w wersji 3-drzwiowej i 5-drzwiowej. Nadwozie 3-drzwiowe oparto na wersji użytkowej R4. Drzwi nie miały uchwytów, użytkownik musiał je chwytać od tyłu, przez głębszy wgniecenie w karoserii.
Projekt był dziełem Michelle Boue, 36-letniego stylisty. Renault było pod wrażeniem rysunków Boue i szybko zatwierdziło program rozwoju. Niestety, Boue nie miał okazji zobaczyć swojego dzieła, ponieważ zmarł pod koniec 1971 roku, jednak ostateczny projekt był bardzo zbliżony do jego początkowych szkiców.
Aestetyka supermodnego stylu Renault 5 charakteryzowała się prostymi liniami, kwadratowymi reflektorami i stromo opadającym tylnym klapą.
Renault 5 miał okrągłe, plastikowe zderzaki, które były bardzo popularne w 1971 roku. Opracowane przez Prost-Dame, były odporne na uderzenia, a R5 nie miał problemów z parkowaniem w zatłoczonym mieście.
Większość podzespołów pochodziła z popularnego Renault 4, jak silnik zamontowany poprzecznie, który napędzał przednie koła. Silniki pochodziły z Renault 4 oraz Renault 8, o pojemności 782cc z mocą 33,5 KM i 956cc z mocą 44 KM odpowiednio.