Renault Clio zadebiutował w swojej trzeciej generacji w 2005 roku i zdobył tytuł Europejskiego Samochodu Roku 2006, przekonując jury, że jest wzorem w swoim segmencie.
Klienci już wcześniej znali Renault jako producenta niezawodnych samochodów klasy supermini od czasów Renault 5 w latach 70-tych, a Clio kontynuował tę tradycję. W 2006 roku Renault oferowało Clio w trzech wersjach nadwozia: hatchback z trzema i pięcioma drzwiami oraz kombi. W przeciwieństwie do swojego poprzednika, nie był już dostępny w wersji sedan z trzema skrzynkami.
Dzięki nowemu przodowi, który miał duże, opadające reflektory i podzieloną kratkę, Clio 2006 wyróżniał się na tle większości konkurentów. Wersja trzydrzwiowa mogła być wyposażona w agresywny design przedniego zderzaka, ale wszystkie wersje miały podobny wzór z żaluzjową kratką na zderzaku i okrągłymi światłami przeciwmgielnymi, w zależności od poziomu wyposażenia. Po tym, jak Renault zaczęło montować standardowe jednostki klimatyzacyjne w całej gamie, nie było już potrzeby stosowania wysuwanego tylnego okna w wersji trzydrzwiowej.
Wewnątrz samochód zyskał łączność Bluetooth w całej gamie, co dało francuskiemu producentowi przewagę. Środkowa konsola zawierała jednostkę sterującą klimatyzacją oraz system audio. Renault zastosował zaokrąglone kształty wnętrza i wygięty kokpit z materiałów wyższej jakości w porównaniu do drugiej generacji Clio.