Renault zaprezentował trzecią generację swojej gamy modeli kompaktowych pod koniec 2008 roku, a w 2009 roku wprowadził wersję kombi.
Segment kompaktowy zyskiwał na popularności po światowym kryzysie finansowym, a Renault z pośpiechem starało się zaoferować pełną gamę dla udanej marki Megane. Podczas gdy niektórzy klienci chętnie wybierali piękną wersję trzydrzwiową, kombi było preferowanym wyborem dla rodzin i przedstawicieli handlowych na całym kontynencie europejskim. Był to solidny, praktyczny pojazd.
Renault zrezygnowało z pierwotnego pomysłu na klasyczne kombi z szerokim oknem za tylnymi drzwiami. Ogólny wygląd był bliższy hatchbackowi z dłuższym dachem. Z przodu zastosowano tę samą atrapę chłodnicy z cofniętymi reflektorami na błotnikach, a grill znajdował się tylko w przednim zderzaku, a nie nad nim. Z boku, kierunkowskazy na lusterkach oraz klamki w kolorze nadwozia były montowane w standardzie.
Wewnątrz Renault zainstalowało zakrzywioną deskę rozdzielczą pokrytą miękkim materiałem. Zestaw wskaźników miał cyfrowy prędkościomierz na środku, obok analogowego obrotomierza po lewej stronie oraz małego wyświetlacza LCD dla komputera pokładowego po prawej. W centralnej części deski rozdzielczej znajdował się dodatkowy zestaw wskaźników z wyświetlaczem dla systemu audio, pokazującym informacje o dzwoniącym oraz inne istotne dane z radia lub odtwarzacza CD. Wnętrze Megane było przystosowane dla maksymalnie pięciu dorosłych pasażerów, z dwoma niemal płaskimi siedzeniami z przodu i dzieloną kanapą z tyłu. Użytkownik mógł powiększyć przestrzeń bagażową z regularnych 524 litrów (18,5 cu-ft) do 1,595 litrów (56,33 cu-ft).