Renault wprowadził drugą generację modelu Scenic, stosując tę samą koncepcję co w przypadku pierwszej wersji: stworzono minivana na tej samej platformie co linia Megane.
Większość europejskich producentów samochodów już zrozumiała, że segment minivanów nie cieszy się dużą popularnością wśród klientów. Jednak nie dotyczyło to Renault, które cieszyło się dużym uznaniem w tym segmencie. Co więcej, starano się utrzymać impet zdobyty dzięki pierwszej generacji Scenic. Stworzono nową wersję pojazdu rodzinnego.
Podobnie jak jego poprzednik, druga generacja Scenic miała jajowaty kształt, z opadającą maską i szybą czołową, która niemal kontynuowała tę samą linię. Na liście opcji znalazł się panoramiczny szklany dach z możliwością otwierania. Z tyłu, niemal pionowa klapa bagażnika nawiązywała do tego samego języka designu, co Megane Hatchback, i miała lampy tylne umieszczone w rogach.
Dzięki dużej wysokości i przestronności wnętrza, Scenic mógł zapewnić komfort dla pięciu pasażerów. Z przodu, fotele kubełkowe zapewniały wygodę pasażerów oraz doskonałą widoczność drogi i otoczenia. Dodatkowo, zegary zajmowały centralne miejsce na desce rozdzielczej, a wyświetlacz prędkościomierza i obrotomierza był przeskalowany. Dzięki temu nawet osoby siedzące z tyłu mogły odczytać prędkość. Ponadto, wysoko umieszczone siedzenia umożliwiały pasażerom tylnym wsunięcie stóp pod przednie fotele, co zwiększało przestrzeń na nogi. Nie było też problemów z przestrzenią nad głową. Na koniec, bagażnik był dość przestronny i można go było powiększyć, składając tylne siedzenia.