Rolls-Royce wprowadził model Phantom II w 1929 roku, a producent nie planował, aby była dostępna wersja z krótkim rozstawem osi, jednak rok później zdecydował się na tę opcję.
Rolls-Royce Phantom II okazał się bardzo udanym modelem, a brytyjski producent zdołał sprzedać 1 680 podwozi, z czego 281 to wersje Continental z krótkim rozstawem osi. Karoserie były budowane przez różnych producentów nadwozi z Wielkiej Brytanii, a Barker & Co stworzył sportową wersję z czterema drzwiami. Phantom II Continental był ostatnim modelem zbudowanym pod osobistym nadzorem Henry’ego Royce’a przed jego śmiercią w 1933 roku.
Kiedy Rolls-Royce budował nowy samochód, stworzono go na nowej, niskiej ramie z chłodnicą osadzoną daleko z tyłu. Pozwoliło to producentom nadwozi na tworzenie smuklejszych kształtów, a Barker skorzystał z tej okazji i zaprojektował nadwozie z pochyloną szybą i krótkim tyłem. Z przodu samochód miał dwa reflektory zamontowane na błotnikach. Phantom II był pierwszym modelem Rolls-Royce’a, który miał 11-stopniowe nachylone żaluzje po bokach komory silnika. Ponieważ Continental bardziej nastawiony był na kierowcę, producent nadwozia zamontował drzwi przednie otwierane do tyłu, aby ułatwić wsiadanie i wysiadanie, a z tyłu drzwi otwierane na przód.
Wnętrze kabiny otrzymało specjalne wykończenie, zgodnie z życzeniami klientów, którzy zwykle wybierali połączenie drewna i skóry. Producent zamontował prędkościomierz przed kierowcą, a pozostałe wskaźniki i zegary znalazły się pośrodku deski rozdzielczej. Schowek umieszczono po stronie pasażera.