W 1984 roku Subaru i Suzuki współpracowały nad rozwojem małego pojazdu, który mógłby zmieścić się w kategorii kei car i ostatecznie był eksportowany z większymi silnikami.
W rezultacie na rynek trafiły Suzuki Cultus i Subaru Justy, które jednak odnosiły ograniczone sukcesy głównie z powodu swojej wysokości. Ich wnętrza były zbyt ciasne dla osób o przeciętnym wzroście. W 1989 roku oba pojazdy zostały zaktualizowane, oferując wyższe wersje, co przyczyniło się do lepszej sprzedaży.
Justy był dostępny w wersjach trzy- i pięciodrzwiowej. Jego niewielkie rozmiary sprawiały, że świetnie sprawdzał się w zatłoczonych miastach i w wąskich miejscach parkingowych. Prosta, minimalistyczna stylistyka charakteryzowała się prostokątnymi reflektorami oraz szeroką i wąską kratką chłodnicy. Czarny zderzak, który otaczał pojazd, miał sygnalizatory kierunkowskazów umieszczone w rogach. Z tyłu Subaru zastosowało podobny pomysł na zderzak, jednak bez kierunkowskazów. Zamiast nich zainstalowano światła przeciwmgielne. Mimo minimalistycznego designu producent starał się zapewnić jak największy komfort w wersji trzydrzwiowej, dodając okna otwierane do góry.
Wnętrze pojazdu miało prostą deskę rozdzielczą z prostokątnym zestawem wskaźników. Mimo że był to mały pojazd, producent oferował go z obrotomierzem. Dźwignia zmiany biegów umieszczona była na wyższym tunelu środkowym potrzebnym do przekładni. Subaru wykorzystało te same podłogi dla wersji na przednią i napęd na cztery koła, które były dostępne od 1988 roku. Z tyłu znajdowało się miejsce tylko dla dwóch pasażerów.