Segment kei-car był ogromny na japońskim rynku, a Subaru odgrywało w nim dużą rolę. Jednak dla innych krajów zbudowało wersję swojego modelu Rex/Mini Jumbo z większymi silnikami.
Aby zakwalifikować się jako kei-car, pojazd musiał spełniać określone zasady dotyczące rozmiaru i pojemności silnika. To doprowadziło do powstania unikalnej kultury motoryzacyjnej, która była prawie nieznana w innych krajach. Te same pojazdy były jednak odpowiednie do intensywnego ruchu oraz minimalnych miejsc parkingowych. Dla tych rynków Subaru stworzyło podobne auta, ale z silnikami przekraczającymi normy kei-car. W 1988 roku wprowadziło na rynek Mini Jumbo na eksport, co okazało się sukcesem.
Oprócz jednego lub dwóch modeli, Subaru nie projektowało samochodów zdobywających nagrody. Podobny do kostki na małych kołach, Rex, czyli Mini Jumbo, był po prostu pojazdem o kształcie klina. Jego kanciasty wygląd inspirował tani proces produkcji, z mniejszą liczbą tłoczeń niż większość innych aut na rynku. Ale kubistyczny design z opadającą maską i prostymi panelami bocznymi sprawiał, że wyglądał jak pudełko na kołach z prostokątnymi reflektorami. Wersja z trzema drzwiami była dobrym wyborem, ponieważ ułatwiała dostęp dla pasażerów z przodu.
Wnętrze kontynuowało temat prostych linii z zewnątrz. Subaru zamontowało osiem przycisków do różnych funkcji po bokach zegarów, takich jak światła czy ogrzewanie tylnej szyby. Przynajmniej klakson znajdował się na środku kierownicy. Rex/Mini Jumbo mógł pomieścić do czterech osób, ale przestrzeń na nogi pasażerów z tyłu była ograniczona.