Suzuki wprowadziło model APV w 2004 roku jako rozwiązanie dla zatłoczonych obszarów miejskich. Oferowany był w różnych wersjach, w tym jako pickup, furgon oraz samochód osobowy.
Uznawany za jednego z największych producentów małych pojazdów, Suzuki zrozumiało, że południowo-wschodnia Azja potrzebuje więcej małych, przystępnych cenowo samochodów. Dlatego w Indonezji japoński producent produkował pojazd w swojej fabryce w Bekasi na Jawie Zachodniej i udostępnił go w ponad 100 krajach na całym świecie, głównie na rynkach wschodzących.
Pod względem maksymalizacji przestrzeni, APV nie miało sobie równych. Suzuki przyjęło koncept kei-car z Japonii i przeniosło go na większe, a jednocześnie wciąż niewielkie pojazdy. Tak powstało APV, które było wysokie, ale krótkie i wąskie. Z przodu umieszczono prostokątne reflektory, które znajdowały się wysoko nad wysokim zderzakiem, chroniąc je przed drobnymi uderzeniami. Reflektory znajdowały się nawet powyżej kratki chłodnicy, która miała kilka szczelin. Samochód miał krótki, pochylony kaptur oraz nieco spłaszczoną szybę czołową. Z boku producent zaprojektował płaskie i pionowe panele drzwi, błotniki i okna, co zaowocowało przestronną kabiną. Z tyłu Suzuki umieściło prostą klapę bagażnika, ułatwiając dostęp do wnętrza.
W środku, czterodrzwiowy pojazd oferował wysoko umieszczone siedzenia. Dlatego, mimo krótkiego rozstawu osi, APV zapewniał wystarczającą ilość miejsca dla sześciu pasażerów. Jeśli chodzi o wnętrze, APV było wykonane z tanich materiałów plastikowych, które pokrywały deskę rozdzielczą, panele drzwi oraz konsolę środkową. Mimo to, spełniało swoją funkcję i było bardzo przystępnym cenowo środkiem transportu.