Zgodnie z informacjami producenta, Tata wprowadziła nazwę Sumo w 1994 roku dla wytrzymałego pojazdu wielofunkcyjnego (MUV).
W momencie wprowadzenia Sumy, Indie były ósmym co do wielkości krajem na świecie, a sieć dróg nie była odpowiednio rozwinięta. Producent stworzył ten pojazd, kierując się potrzebami klientów, co okazało się trafionym rozwiązaniem. Był to samochód zbudowany na solidnym podwoziu, z napędem na tylne koła, zdolny pomieścić dziesięć osób w środku. Przeszedł dwie aktualizacje przed rokiem 2007, kiedy na rynek trafił model Sumo Victa. Główną różnicą był turbodoładowany silnik diesla, ale wprowadzono także inne modyfikacje, aby utrzymać konkurencyjność pojazdu na rynku.
Od zewnątrz, Sumo Victa oznaczała powrót prostokątnych świateł. Jej poprzednik, Sumo Spacio, miał okrągłe reflektory. Płaskie panele nadwozia z stromo nachyloną szybą czołową nie pozostawiały wątpliwości co do przeznaczenia pojazdu – był zaprojektowany z myślą o funkcji, a nie o wygrywaniu konkursów na design.
W środku producent zamontował dwa fotele z przodu, ławkę na środku oraz dwa boczne miejsca w bagażniku, co pozwalało na wygodne pomieszczenie dziesięciu osób, w tym kierowcy. Nie było jednak gwarancji, że pasażerowie nie próbowali zmieścić się w większej liczbie, a producent o tym wiedział. Z tyłu, duże, otwierane na bok drzwi zapewniały łatwiejszy dostęp dla pasażerów tylnych. Tata umieściła klimatyzację na liście opcji, ale wspomaganie kierownicy było standardowym wyposażeniem.