Podczas gdy wersja hatchback cieszyła się uznaniem wśród fanów rajdów, wersja z otwartym dachem oferowała inne, relaksujące doświadczenie.
Podobnie jak jej poprzednik, model Celica z 1994 roku był dostępny w dwóch wersjach nadwozia: hatchback lub coupe. W kolejnym roku japoński producent wprowadził wersję z otwartym dachem, która nie była przeznaczona do szybkiej jazdy ani na odcinki rajdowe. Mimo to, była wystarczająco szybka, aby nie przynieść wstydu swojemu rajdowemu rodzeństwu.
W porównaniu do swojego poprzednika, który miał podnoszone reflektory, Celica z 1994 roku miała cztery okrągłe reflektory i brak grilla. Płynne linie boczne były typowe dla ery biodesignu, w której zaprojektowano samochód. Była nieco dłuższa od wersji hatchback, aby pomieścić dach, gdy był schowany za tylnymi siedzeniami, a jednocześnie zostawić trochę miejsca na bagaż w bagażniku.
W środku znajdowały się cztery fotele, ale przestrzeń na nogi z tyłu była bardzo ograniczona. Wnętrze miało deskę rozdzielczą skierowaną w stronę kierowcy z pochyloną centralną konsolą oraz wysokimi fotelami przednimi. Toyota wyposażyła ten model w poduszki powietrzne dla pasażerów z przodu, ale ABS był opcjonalny w danym poziomie wyposażenia. Klimatyzacja była standardem w wersji GT.