Toyota w 1987 roku wprowadziła na rynek szóstą generację modelu Corolla, oferując go w różnych wersjach i rozmiarach, w tym wersji liftback, która była uznawana przez producenta za najlepszy wybór dla małych rodzin.
Poza coupe i kabrioletami, Corolla z 1987 roku była dostępna w różnych kształtach w segmencie kompaktów, w tym w wersji liftback, która znajdowała się pomiędzy czterodrzwiowym sedanem a kombi. Została zaprojektowana dla tych, którzy nie potrzebowali na co dzień kombi, ale czasami potrzebowali dodatkowej przestrzeni ładunkowej, a pięciodrzwiowy hatchback był dla nich zbyt mały.
Wersja Liftback miała prostokątne reflektory po obu stronach trójrzędowej kratki na przedzie, a jej kształt był zgodny z kanciastym stylem reszty gamy. Kierunkowskazy umieszczono niżej w zderzaku, co narażało je na uszkodzenia podczas parkowania. Najistotniejsza zmiana dotyczyła profilu auta. Po słupku C, producent dodał dłuższy obszar szklany, który kończył się pochylonym słupkiem D. Dodatkowo, tylna klapa oferowała szerokie otwarcie, ułatwiając załadunek i rozładunek dużych przedmiotów.
Wewnątrz, Corolla Liftback miała tę samą deskę rozdzielczą co sedan, z uniesionym, zakrzywionym zestawem wskaźników umieszczonym nad centralnym panelem. Toyota uznała, że sterowanie klimatyzacją jest ważniejsze niż sterowanie audio, dlatego umieściła je nad radiem. Z tyłu, dzielona kanapa pozwalała użytkownikom na załadunek dłuższych przedmiotów.