Już znana z wysokiej niezawodności i doskonałej relacji jakości do ceny, gama modeli Corolla została zaktualizowana w 1997 roku.
Opierając się na zasadzie „Jeśli nie jest zepsute, nie naprawiaj tego”, Toyota zdołała utrzymać pozycję Corolli na rynku, co zaowocowało przyznaniem tytułu najlepiej sprzedającego się samochodu na świecie w 1997 roku.
Sedan pięciodrzwiowy został ulepszony razem z pięciodrzwiowym hatchbackiem, kombi oraz wersją saloon.
Jako samochód globalny, Toyota Corolla była sprzedawana na trzech różnych rynkach: w Japonii, Ameryce Północnej i Europie.
Choć wcześniejsze modele cieszyły się dużym uznaniem, Toyota dostrzegła potrzebę klientów na pojazd bardziej przyjemny w prowadzeniu, dlatego „ekscytacja” stała się słowem definiującym nową generację.
Nowe modele otrzymały zmienione zawieszenie, nowe materiały wewnętrzne, bardziej żywe elementy designu oraz mocno przeprojektowaną zewnętrzną sylwetkę, z poprawionymi reflektorami, nowym grillem i nowymi światłami tylnymi. Przeprojektowana zewnętrzna część pomogła również w redukcji poziomu hałasu i wibracji dzięki wbudowanym szybom bocznym i innym technikom zaczerpniętym z Lexusa.
Inne zmiany obejmowały nowe specyfikacje techniczne oraz dodatkowe wyposażenie.
Dostępne były zarówno jednostki benzynowe, jak i diesla, jednak rynek japoński miał szerszy wybór silników. Większość Corolli była napędzana 1,8-litrowym, aluminiowym, czterocylindrowym silnikiem DOHC, który rozwijał moc 120 KM i 166 Nm momentu obrotowego. Oprócz większej mocy, silnik przyczynił się do niższego zużycia paliwa w porównaniu do swojego poprzednika.