Land Cruiser FJ70 uważany był za jeden z najbardziej niezawodnych i godnych zaufania pojazdów, jakie kiedykolwiek wyprodukowano, a wersja pięcioosobowa dotarła do najbardziej surowych i odległych zakątków Ziemi.
Toyota potrzebowała zastępstwa dla starzejącej się linii FJ40, która była na taśmach montażowych od 1960 roku, więc zaprezentowała model FJ/LJ70. Był on nie tylko dłuższy i bardziej komfortowy, ale także korzystał z lepszych silników. Dostępny był w kilku wersjach rozstawu osi i długościach, a pięcioosobowy model z dłuższą kabiną i dwiema bocznymi drzwiami był również używany jako pojazd transportowy dla wojska, znany jako „Troopie”.
Oczywiście, design nie był priorytetem Toyoty podczas tworzenia FJ70. Dlatego też, płaska przednia osłona miała prostokątny czarny plastikowy element pełniący funkcję grilla, z okrągłymi wycięciami na reflektory. Aby spełnić normy bezpieczeństwa i jednocześnie obniżyć koszty produkcji, zamontowano światła parkingowe i kierunkowskazy na rogach. Za drzwiami przeznaczonymi dla kierowcy i pasażera z boku, producent zainstalował dwa boczne okna. Z tyłu zaś zamontowano drzwi otwierane na bok, aby uzyskać dostęp do reszty kabiny.
Wewnątrz było ciasno i jednoznacznie podkreślało zasadę, że forma podąża za funkcją. Deska rozdzielcza była płaska, z prostokątnym zestawem wskaźników umieszczonym przed kierowcą. W zależności od wersji, centralna konsola zawierała sterowanie HVAC oraz radio. Oprócz przednich siedzeń, producent oferował pojazd z bocznymi ławkami skierowanymi do wewnątrz. W zależności od wersji długości, mogły one pomieścić do sześciu pasażerów.