Toyota wprowadziła czwartą generację modelu Starlet w grudniu 1989 roku w Japonii, a rok później w pozostałych częściach świata.
Japoński producent samochodów utrzymał trzecią generację Starleta tylko przez cztery lata, zanim zmienił ją na znacznie bardziej udany model czwartej generacji. W odróżnieniu od swojego poprzednika, nowa wersja była lepiej przygotowana do rywalizacji z trudnymi europejskimi konkurentami takimi jak Renault 5, Peugeot 205 czy Volkswagen Polo. Zyskała uznanie na trudnym Rajdzie Akropolu i okazała się również sukcesem na rynku.
Jak większość pojazdów z segmentu małych samochodów, Starlet miał nadwozie typu hatchback i był dostępny w wersji z trzema lub pięcioma drzwiami. Jego zaokrąglone kształty były bardziej atrakcyjne dla rynku, który zaczynał odchodzić od klinowatych form lat 80. Przed liftingiem w 1994 roku wszystkie wersje miały prostokątne reflektory, a po tym czasie wybrane poziomy wyposażenia otrzymały cztery okrągłe światła.
Wnętrze było zgodne z minimalnymi wymaganiami dla pojazdu z 1990 roku, w zależności od poziomu wyposażenia. W podstawowej wersji znajdował się zestaw wskaźników z trzema tarczami, podczas gdy najwyższe poziomy wyposażenia oferowały dodatkowo obrotomierz. Elektryczne szyby były dostępne jako opcja.