Segment supermini w Europie był bardzo istotny i do 1999 roku był głównie obsługiwany przez francuskich, niemieckich i włoskich producentów samochodów, aż do momentu, gdy Toyota podniosła poprzeczkę, wprowadzając model Yaris.
Zespół projektowy zrozumiał, że kształt pojazdu musi być hatchbackiem, dlatego stworzyli nową platformę o nazwie NBC (New B-segment Cars). Mimo że trend bio-designu niemal zniknął, nadano pojazdowi opływowy kształt. Z przodu mała krata została starannie wkomponowana w maskę, a po bokach znalazły się duże, zaokrąglone reflektory. Karoseria charakteryzowała się wysokim dachem i niską podłogą, co pozwoliło na zainstalowanie wyższych drzwi, zapewniając łatwy dostęp dzięki szerokiemu otwarciu tylnych drzwi. Dzięki temu wsiadanie i wysiadanie było łatwe dla wszystkich pasażerów. Z tyłu, zaokrąglona klapa bagażnika została otoczona światłami tylnymi, które były umieszczone na odpowiedniej wysokości nad zderzakiem w rogach i były chronione przez małe wypustki parkingowe.
W środku projektanci Toyoty stworzyli nowy koncept deski rozdzielczej, z centralnym panelem na środku wyposażonym w wyświetlacz cyfrowy. Producent samochodów uważał, że łatwiej jest kierowcy odczytać te informacje, jednocześnie nie odrywając wzroku od drogi. W teorii było to praktyczne rozwiązanie, ale nie wszyscy kierowcy się z tym zgadzali. Jednak naprawdę działała nowa platforma, która zapewniała wystarczająco dużo miejsca dla pięciu pasażerów, chociaż nie było dokładnie wygodnie dla trzech pasażerów z tyłu. Bagażnik nie oferował nic spektakularnego i był raczej mały, ale można go było powiększyć, składając tylną kanapę.