TVR wprowadziło model Griffith w 1992 roku jako następcę serii S, lecz zbudowano go na bazie torowego podwozia Tuscan, co uczyniło go bardziej sportowym pojazdem.
Brytyjski producent samochodów wyprodukował Griffith w pierwszym roku produkcji z silnikiem Rover V-8, dostępny w dwóch wersjach pojemności: 4.0 lub 4.3 litra. Następnie fabryka została zamknięta na kilka miesięcy w 1993 roku w celu modernizacji linii montażowych, a po jej ponownym otwarciu model Griffith otrzymał jedynie silnik o pojemności 5.0 litra. Dzięki niskiej wadze, Griffith był groźnym samochodem sportowym w odpowiednich rękach, ale mógł stać się niebezpieczny w rękach niedoświadczonego kierowcy. To prawdziwy brytyjski roadster z silnikiem V-8.
TVR zadbało o aerodynamikę samochodu, pokrywając okrągłe reflektory przezroczystym szkłem, które poprawiało opływ powietrza. Owalny wlot powietrza z przodu był wąski, a maska miała szeroki otwór wentylacyjny wydobywający gorące powietrze z tyłu chłodnicy. Po bokach, auto charakteryzowało się wygiętą, rzeźbioną linią między przednimi błotnikami a drzwiami. Aby ułatwić wsiadanie do pojazdu, producent dodał uchwyty na górnej tylnej części drzwi. Po krótkim, opadającym bagażniku, tylna płyta była płaska i pionowa, z dużymi, pionowymi światłami tylno.
Wewnątrz, Griffith oferował miejsce dla dwóch pasażerów oraz aluminiową deskę rozdzielczą z osobnymi wskaźnikami i zegarami, a także kilkoma lampkami ostrzegawczymi. Później producent zaoferował możliwość zamontowania drewnianej deski. Dodatkowo, od 1995 roku, TVR wprowadziło do oferty wspomaganie kierownicy, które stało się standardowym wyposażeniem od 1999 roku.